ساختار ژنتیکی زمانی جمعیت هایی از گونه راش (fagus orientalis) در ایران

در جنگاکاری با گونه های بومی می بایست حفاظت از گوناگونی زمانی و ساختار جغرافیایی تنوع ژنتیکی گونه های جنگلی در نظر گرفته شود. برای تهیه اطلاعات کاربردی در مورد کارآمدی روشهای جمع آوری نمونه، ترکیب ژنتیکی ده جمعیت راش (حداقل 40 درخت در هر جمعیت) و نتاج آنها (بذور 10 درخت مادری در هر جمعیت، به میزان 7 بذر از هر درخت) توسط چهار لوکوس میکروساتلایتی پلی مورف بررسی شد. تکثّر آللی در نمونه های بذر بیش از درختان بالغ بود که حاکی از وجود جریان ژن از جمعیتهای گیاهی مجاور است. مقایسه مقادیر تنوع ژنتیکی بین درختان بالغ و نسل بذری هیچ اختلافی را از نظر غنای آللی (na)، تعداد موثر آللها (ne)، تعداد آللهای نادر (nr)، هتروزیگوزیتی مشاهده شده (ho) و هتروزیگوزیتی مورد انتظار (he) نشان ندادند. تمایز ژنتیکی در فراوانی آللی بین درختان بالغ و نسل بذور نیز بسیار کم بود (fst = 058/0). روابط ژنتیکی نزدیکی بین درختان بالغ و نسل بذری در هر جمعیت وجود داشت که بوسیله روش معدل گروهی (upgma) نشان داده شد و آنالیز واریانس ملکولی (amova) نیز آن را تأیید نمود. در این پژوهش برخی ویژگیهای جمع آوری بذر مورد بحث قرار گرفت.